සේනපුරින් හක්බෙල්ලාවකට...

 කවර කාරියකට ගියද එය යම්කිසි පිරිසකගෙන් සැදුම් ලද්දේ නම් නිතර හඩන සුකුරුත්තම නිහඩ කොට අත් බැගයේ රුවා ගනිමි. එය නාද වීමෙන් අන්‍යයන් හට අපහසුතාවයක් අැති වීම වළක්වාලීම පමණක් නොව එ් කටයුත්තේ ලොකු කුඩා බව කෙසේ වෙතත් එයට නිසි ගරුත්වය ලබා දිය යුතු බැවිනි. මේ මෙවලම් වලට වහල් නොවි අපද හයි හත්තිය අැති මනුස්ස පරාණ බව ඉඳ හිට හෝ අපම පසක් කරගත යුතු නැද්ද?

බක් මහ පළමුවනදා ඔහු මා අමතද්දි මම මකුලෑවේ බවත්වන ලද "අයිතීන් උදෙසා කාන්තාවෝ" සංවිධානය කළ හමුවක අතිශයින් හැඟීම්බරව ජීවිතයේ ප්‍රථම වරට ප්‍රසිද්ධියේ කඳුළු සලමින් සිටියෙමි.

මේ රමණීය රට පිළිබඳව කතා කිරීමෙන් නොව සිතීමෙන් පවා දෑස් තෙත්වන්නේ නිරායාසයෙන්මය.

දිවා අාහාරයේදි මගේ සුකුරුත්තම පිරික්සා බලන කල මා හිතා මතා මඟ හරින ලද ඇමතුම් කීපයක්ම විය. එයින් එකක් එ් අාදරනිය ලියන්නාගේය.

තට්ටයා යන අාදරනිය නමත් එක්ක ඔහු මට හමු වන්නේ බක් පොහෝදා ය.

බ්ලොග් ලියන්නන් ගේ හමුවට කරන ලද අාරාධනය මා විසින් පිළිගැනිම මගේ ජීවිතයේ මා කළ තවත් එක් මෝඩ හා පිස්සු වැඩක් බව මගේ දෙවැන්නා ගේ අදහස විය.

ගමන් බිමන් සම්බන්ධයෙන් මා පළමුව කතිකා කරන්නේ මගේ කොල්ලන් එත්කය.

ගෘහ මූලිකයා කරා එළැඹෙන්නේ අනතුරුවය. එද සිංහයාගේ ගුහාවට රිංගන සා පොව්වෙකු මෙන් බියෙන් තැති ගනිමිනි.

බිරින්දෑ ද අම්මාද යන නම්බු නාම එක්ක ගැහැනියක ගෙතුළ බිත්ති හතර තුළ සිරගත වීමේ ඉරණමට යටත් විය යුතු බව තරයේ විශ්වාස කරන පිරිමියෙක් එක්ක ගමන් බිමන් කියන්නෙම සටන් වැද දිනාගත යුතු බිහිසුණු අරගලම විනා අන් කිසිවක් නොවේ.

එ් ඔහුගේ වරද නොවන බව දයාවෙන් සිතමි. බොහෝ පිරිමි කැමැත්තේ සිය මව වැනි බිරිදකටය.. කුටුම්භය තුළ ලෝකය ඉඳි කරගත් පතිනියකට එය දිව්‍ය ලෝකයක් විය හැක. නමුත් ලෝකය එකම යායක් බව අදහන්නියකට එය එසේ නොවේ.

"අාරාධනාව ලැබෙන්නේ අප්‍රේල් පළවෙනිදා.. කාගෙ හරි බොරුවක් විහිළුවක් වෙන්න බැරිද?"

එ් පොඩි පුතා.

"හක්බෙල්ලාවක..?..දිවත් උලුක්කු වෙනවා...

බඩපිස්සා මා යා යුතු ගමේ නමේ එල්ලුනේය.

"කොයි ලෝකෙද දන්නෙ නෑ... අනේ පිස්සු නැතුව ඉන්න අම්මා.. "

මද්දුවා සිය අප්‍රසාදය පළ කළේය.

" මොකට එන්න කියනවද මංදා... අදුරන්නෙත් නෑලු.. කතා කලෙත් අදමලු... "

පුංචි පුතා සිය මවගේ අනුවණ කම පිළිබඳව විමතිය පළ කළේය.

" බෙල්ල කපන්න එන්න කියනවද මංදා... කොහේ තියන තැනක් ද ඔය... මේක නම් අම්මා සිරාවටම පිස්සු ගමනක්... "

පොඩි පුතා යළි සිය විරෝධය පෑවේය.

අපේ මේ හදිසි රැස්විමට ලොකු පුතා සහභාගි නාෙවිය. කොහොමටත් ලොකු පුතාට ද මා සාමාන්‍යයෙන් ගමනක් පිළිබඳව දැනුම් දෙන්නේ අන්තිම මොහොතේදිය.

අපේ රටේ ගැහැණිය දැරියක ලෙස පියාට ද තරුණියක හා බිරිඳක ලෙස සැමියාට ද මවක ලෙස වැඩිමහල් පුතුටද අවනත විය යුතු බවට සම්ප්‍රදායක් තිබෙි. එය බිඳීම පහසු නැත. මේ නූතන ලෝකයේ පවා අෑත දුෂ්කර වන්නි වන පෙතේ ලියන්නියක එක වර සංග්‍රාම කීපයක සටන් වැද නිරන්තරයෙන් රුහිරු වගුරුවමින් සිටින බව හෙළි කරමි. ජීවිතයද ලෝකය ද එබඳුය. ඉතිහාසයේ අප සපැමිණි මඟ සටන් නොවැද දිනූ කිසිවක් නැත. ජයග්‍රහණ ලෙයින් කඳුලින් හා දහදියෙන් තෙමී තිබෙි.

මම මා සමඟ සටන් කරමි. මම කුටුම්භයේ මගේ අාදරනියයන් සමඟ සටන් කරන අතරතුරම පීඩක පාලක පැලැන්තිය සමඟ ද අඛණ්ඩ සටනේය.

" පොතක් ලියාගෙන පාඩුවෙ ඉන්නෙ නැතුව බොරුවට ජීවිතේ අවදානමකට දාගන්න එපා" යි අවවාද හා අනුශාසනා කරන්නන් සමඟද එක්තරා සටනකය.

ලාභ සත්කාර වෙනුවෙන් ප්‍රතිපත්ති පාවා දෙන්නැයි නිබඳ ඇරැයුම් කරන උදවිය හා එයට අනුබල දෙන තරමට පිරිහුණු දුබල අාර්තිකය එක්කද නොනවතින අරගලයක... එහෙත් සයින් පවසින් පෙලි මිය යාම පවා එ් වරප්‍රසාද වලට වඩා නම්බුකාර බව හගින සෙබලියකද වෙමි. අසිපත් දුනු ඊතල කිසිත් නැති. ලාභ පෑනකින් පමණක් සන්නද්ධව කරන මේ බිහිසුණු සංග්‍රාමයට දිරි දෙන අාදරනිය හදවත් මගේ රිදුම් පිරිමැද සුව සෙත සදන බව කෘතවේදි බුහුමනින් කියමි.

අන්තිමේදි බක් පොහෝදා අලුයම බලහත්කාරයෙන් අැහැරවා සූදානම් කරගත් මගේ හතරවැන්නා එක්ක හතරමං හන්දියට දිව ගියෙමි.

පාන්දර තුන හමාරේ බස් එක තව ඩිංගෙන් වරදිනවාය. අැබින්දකට පමා වුයේ අැළ අද්දර මල් ගහකින් මල් නෙළන හින්දාය..

මල් නෙලිම හින්දා මිමැස්සන් හා සමනලයන් අැතුලු කෘමි සේනා කුසගින්නෙන් පීඩා විඳීම පිළිබඳ කවදත් ශෝක වන මම එ් හිමිදිරියේ මල් නෙලූ කොන්දොස්තර මහතාට නිහඩව ස්තූතිවන්ත වීමි

දිගු ගමනක වෙහෙස නිවා දමමින් එ් අාදරනිය බ්ලෝග් ලියන්නා ...කඩවසම් ඉලන්දාරියා පෙර මඟට දිවවිත් මහ මගදී ම මා වැළඳ ගත්තේය.

ලේ නෑයන් හමු වූ කලෙක මෙන් සතුටක් හා සැනසුමක් අත් වින්දේ සෙසු බ්ලොග් ලියන්නන්ද හමු වූ එ් සොද්‍රරු සුයාමයේදිය.

සැබැවින්ම බක් පොහෝදා බ්ලොග් හමුව අතිශයින් අරුත්බර හා සොද්‍රරු බව යළි යළි කියමි. ජීවත්වන බව දැනෙන හැඟෙන නිමේශය තිළිණ කළ අාදරනිය ලියන්නනි අාදරෙයි...